Ցեղակրոնություն ։ Գարեգին Նժդեհ

Ցեղակրոնությունը հայ ազգի նվաստացման, նրա կեսի ֆիզիկական բնաջնջման և հայրենիքից քշված ոգու ծնունդն է: Ցեղակրոնությունը հայ ազգի մեծության վերակա նգնման և նրան ցեղային բարոյականով օժտելու ճիգ է: Ցեղակրոնությունն այն ճանապարհն է, որով իր սեփական տառապանքի մեջ մկրտված Հայն է աշխարհ գալիս: Նա իջնում է ցեղի ոգու բարձրունքներից՝ ցեղի խոսքը շրթունքներին: Ցեղակրոնությունը բարոյական զենք է և վահան, պաշտպանիչ գոտի, որը հանդես է գալիս որպես պատնեշ՝ օտար այլասերիչն միջավայրերում: Դա հայությանը քաղաքական միադավանության մղելու ճիգն է: Ցեղակրոնությունը կոչված է պաշտպան կանգնելու մեր ժողովրդի ֆիզիկական գոյությանը, նրա ազգային դիմագծի և ազգային բարոյականի պահպանմանը: Դա հայ ազգի տենչն է՝ ապահովելու իր արժանապատիվ տեղը մարդկության ընտանիքում: Դա կանչ է՝ հայությանը մղելու ինքնաճանաչման, ցեղային պարտականության գիտակցման և ցեղայնացման: Ցեղը Գարեգին Նժդեհի ուսմունքի առանցքային գաղափարն է: